identity
alında çok zamandır bildiğim ama kendimi bilmediğime ikna ettiğim, yazmak istemediğim yada yazman korktğum konu..ben.
80ler gecesi tadında müziklerim,bana bakan birkaç boş bira şişesi ve tek başıma oluşumun verdiği bir öze dönüş yolculuğu belkide..
artık hafızaman güvenemiyorum sanırım..pek çok şeyi bıraktığımdan beri beni ben yapan,beni anlatan özelliklerimide kaybediyorum.sanki bilinçli bir son yolculuk havası ve onunla gelen soğuk bir nefes burada hissettiklerim..
aksine yüzümde yayılan sıcaklık,beni bunaltan bir hava var çevremde..
nerden başlayarak yanlışlara daldığımı bilmiyorum.ilk olarak neyi yapmam gerekiyordu ve ben atladım tam kestiremiyorum.ama insanlara baktığımda yada konuştuğumda çok eskilerden kalma bir şeylerin benim içimde olmadığını anlıyorum..sanki biraz dexter gibi,dışı canlı ama içi bomboş.olmadığı bir şekle bürünmüş ama zaman zaman gösteriyor gerçekleri..
asit çekerken jim acaba ne hissediyorduda doğru yolun o olduğunu düşündü..bunuda merak ediyorum evet, doğru yolun bu olduğunu nasıl anlayacağımı.zaman gerek falan laflarına inanmak istemiyorum çünkü birşeyler için geç kaldıktan sonra geride kalan zamanın asla aynı olmayacağını öğrenebildim en azından.
hiç birşeyi tam olarak yapmadığımı biliyorum,bir konuya eğilip onun herşeyini incelemek yada en detaylı olaylarına kadar bilmek bana göre değilmiydi acaba? her zaman çok şeyi bilmek ama detaylarında eksiklikler yaşamak üzerine kurdum hayatı.bu bana ne kazandırdı..
düşünüyorumda gerçekten ben bunu kazandım dediğim pek birşey yok galiba.yok hayır şu amerikan jargonunda ki looser tip kişileden olmadım ama hep birşeyin eksikliğini duydum..yaptığım yanlışların arkasında durmadığım gibi.
iyi ki dilim var ve iyiki zorda kaldığımda dahi beni kurtarabilen bir özkoruma mekanizmam.zorda kaldığımda beni şaşırtan bir başarıyla savunan beni alıp taşıyan bensiz bile yaşayabileceğine inandığım egom.
potansiyellerine inmeye çalışmak,en azından bunun için bir yazı bile yazmak çok zor. başarısız olma ihtimali yüksek.ama olsun denemeden ölemeyiz değil mi.....
2 yorum:
uzaktan bakildiginda heybetli, yanina yaklasildiginda ucurumun kenarinda duran caresiz bir adam gibisin degil mi.
kaldir bu postu, unut yazdiklarini, hicbir sey olmayi beceremedigini unut. sen bir degil bircok sey olmak icin adimlar atmissin. böylesine pismanliklar hayal kuranlarin harci degil.
ucurumun kenarında olmadım hiç bir zaman öyle çaresizde hissetmedim. pişmanlıklar olmadan daha doğruya ulaşılmayacağını bildiğim için pişman oluyorum belkide
Yorum Gönder