gidiyorum ben

ne kadar zaman olmuş,kaç gün geçmiş bir anda.gene yakalayamıyorum zamanı oysa ne kadarda yarışıyorum onunla.yazmadığım dönemde aslında baya ihtiyacım oldu birilerine birşeyler anlatmaya.
sürekli aynı rüyayı görüyorum bugünlerde,hatta her gözümü kapadığımda o sahnesi geliyor aklıma.ölmemeye çalışıyorum,vucudumda ise dönüp duran bir şekil var,sürekli geziyor.insanlar kapıda haber bekliyor,saatler ve günler geçiyor..ölmemeye çalışıyorum inatla ama...çok farklı bir sıcak kaplıyor içimi,nefes nefese uyanıyorum sanki.bilmiyorum bu ne anlama geliyor.
yine insanlar üzerinde o pis etkime kavuştum.yine her söylediğimi ağzı açık balık gibi dinliyorlar,çok nadiren onların istediklerini söylüyorum oysa ki..canlarını acıtıyorum,doğruyu gösteriyorum..belki doğru olanı ama istenmeyeni yapıyorum..bakalım daha ne kadar süre böyle devam eder,insanlar kötülüklerini bende gördükleri zaman yanımda olmaya devam ederler.ben olsam etmem heralde. herkes konuşmak,bir şeyler yapmak istiyor...böyle mi olması gerekiyor.

herşey artan bir şekilde kötüye gidiyor.iyi diyebileceğim ne var bilmiyorum,gerçekten bilmiyorum...evime gitmek istiyorum çok fazla..bir şeyler için çaba göstermeme gerek kalmayan,beni sevmek için neden aramayan evime.sürekli iyi davranılmak için birşey yapmam gerekmeyen yere...

gittiğimde kötü olacak aslında,pek çok kötü şey söyleyeceğim ama başa gelen çekilir heralde.insan zaten kötü şeyleri yaşayacağı zaman yanlızdır değil mi ? yanında olanlar bir anda susar.''klasik'' insanlar,''klasik'' yanlızlıklar.

pamuk ipliğine bağlı olduğunu düşünüyorum bazen.ben kötüysem,canım sıkılıyorsa mümkün değil anlayış görmem.oysa sürekli moral koçu gibi davranmak,iyi,güzel,istenileni söylemek zorundayım.doğruyu söylersem suçluyum,görmüyorum bile..görmek için hep benim birşeyler söylemem gerekiyor...zaten sanmıyorum,nasılsa görmek istediklerini görür insan..

hiçbir şeyimi beğendiremezsem neden benimle? doğru bile olsa istemediği birşey söylenirse zaten ne kadar benimle olduğunu gösteriyor.ben bir zamanlar birilerine gösterdiği davranışları hak ediyorum..artık yapamam demekle olmuyor.yürümüyor..çünkü benden hiç bir şey geçmedi.madem işine gelince ben böyleyim sen böylesin söyleniyor bana,e bende söylerim bak ne kolay.

sıkıldım...sürekli azarlanmaktan,beğenilmemekten,umursamazlıktan,bahanelerden,geçmişin hikayelerinde çok iyi çok mükemmel olup yorulmuşluklardan..olmamış gibi davranmaya çalışmaktan,streslenince herşeyin benden çıkmasından ama benim sıkıntılı olduğumda bir neyin var deyip aslında hiç umursamadığını belli etmesinden..çok şey beklemiyorum.beklediğimin birazını bile bulamıyorum..hep aldığım cevap olacak yine ''ben artık bişey yapamam'' peki...ben biliyorum ama...

anlayanlar varmış,belki teşekkür ettiğide onlardan biridir.pek çok şey yuttum şimdiye kadar ama hep ben kaybediyorum,günlük raporlar istemiyorum,böyle konuşmak istemiyorum,çok önemsiz insanların gözümün içine baka baka heyecanlı konuşmalarını görüyorum,birde olanı,herşey sorun,herşey dert,bana bu kadar umursamaz,ruhsuz davranılsın istemiyorum..

ben gidiyorum...çok yoruldum

dün zordu.bazen olurya içini birşeylerin sıktığını hissedersin.sürekli olarak bir şey arıyorsun gibi gelir ama ne olduğunu bulamazsın..dün bu duyguya dayanamadım.aklıma gelenlerede..biliyorum aslında düşündüklerimi,sorun ettiklerimi yapamayacak bir insan değilim ve bunlarda şu dünyanın en zor problemleri değiller ama insan elindekilerle yetinmeyi bilmeli değil mi?(hala komik olmaya çalışan ben)

yastığa kafamı koyduğumda gözlerim kapalıydı..zorlukla birşeyler yazdım ama bu anlatmak istediklerimin çok azıydı o minik 160 karakterde.

şimdi düşündümde dün ''ben oynamıyorum ya'' diyip dudaklarımı buzdüm,gittim köşeye oturdum.evet tam bunu yaptım..bana yakışmadı..şimdi şikayet ettiklerimden biri olan herşeyini kendi çözme aslında bana ait olan,ben olan birşey ve bu hali bana yakışmadı...başlıyorum...çünkü kendim için ve bana benden daha yakın olan varlığım için güzel fikirlerim var..

-system fatal error.restart?

-atmazsan hatırım kalır go beybi go

gidip görmeye karar verdim sabah kalkar kalkmaz en azından servisten indiğinde..

rüya

gözlerim yanıyordu,çok değil daha bir kaç saat önce gecenin keyfiyle uyudum.hızlıydı yine,bir anda gelen koyu karanlık.rüyalar gördüm ama tam hatırlamıyorum.iyi tarafları olan kötü bir rüyaydı sanki bir tanesi.yine bana fısıldıyordu..sonra sıcak başladı,bu çok farklı bir sıcaktı bu sefer.yatakla,uyumakla yada benle alakası olan bir sıcak değildi.gözlerimi araladım ama beklediğim aydınlık yoktu.oysa ne kadar umutlanmıştım hafif siluetler görmeye.karanlıktı ve nedense bu sefer beni rahatsız etti.gene içimi bir sıkıntı kapladı.birşey olacak veya oluyor diyor bas bas.

çok fena su içtim,öyle ki bardağın yanlarından taşıyordu..tam reklam filmi..bitirdiğimde ben su içmekten yorulmuş ama doymamıştım..açlığım başkaydı.

yavaş yavaş rüyam aklıma geldi..istediğim gibi her zaman yanımdaydı.sonra gitmesi gerekiyor ve ben arkasından bakıp iç çekiyordum.gerçek gibiydi...sonra bir süre geçip tekrar bir anda yanımda bulmak ödüldü.hatırladıktan sonra bunları gerçek olmasını istedim..gitmesi zorlukları gelmesi doğru olanı temsil etsin istedim.madem istedim etsin o zaman benim rüyam değil mi sonuçta..

çok özledim..sabırsızım.biliyorum beklemek lazım biraz ama bende beklemek istemiyorum..biliyorum özünde bu hayat bile güzel.sadece ben kötü bakıyorum.neyse hepsi birden geçip gitsin geriye bana sadece seni bıraksın.bu satırıda sana hediye ediyorum...lora..

bu satırlarda farklı şeyler yazıyordu..değiştirmek istedim.değişeceğini biliyorum çünkü.hadi bakalım kendi küçük oyunumda yeni bir seriye başlıyorum

arayabilmek isterdim şu an..canımı yakan herşey için arayabilmek..okumasaydım belki gene arardım..gene kendimden ödün verirdim..ama okumasaydım..

en son cuma gecesi uyudum,bugün pazartesi.

yapılan haksızlığa artık dayanamıyorum..bana herşeyi yapıp sonra yine bana kızılmasına katlanamıyorum.yanlızlıktan bahsederken yine öyle olmadığını öğrenmekten,yalan söylenmesinden,beni sürekli hatalı,sürekli suçlu görmesinden..

bir gün geçti..belkide bir seçim yaptı.yazık..keşke herkesi harika,beni bu kadar korkunç görmeseydi...

gidemiyorum.öyle karar verildi.yarın öğlen bu iş bitmiş olacak ve yine ben olmayacağım.zaten 5 defa bile hatırlamıyorum onu hayatımda...

ben dua etmiyorum artık..uzun zaman oldu,ama umuyorum hak etmediği halde en iyi yerlerde yaşar ruhu..

ve sevmediğimi söylediğim her an için şu an pişmanım...keşke bir kez beni sevdiğini söyleseydi..

hayatıma etkisi olan birşeyler okuyordum,bana söylenenlerle yaşadıklarımın farkını görüyordum hemde yeni yeni her an tekrar üzülerek....telefon çaldı..belkide en beklemediğim oldu,olmasını aslında hiç istemediğim..artık o yok,ve bana çok anı bırakmadı,onun için göz yaşları dökmem için çok neden sunmadı bana..ama olsun,ben farklı olsun isterdim...üzüldüğüm benim varlık nedenimin nasıl karşılayacağı..hayatımdan alıp ona veriyorum bu gece.güçlü ol,çünkü ben sen olmadan hiç yapamam..ilk defa birini kaybettim...evet hazır değilmişi pek çok şeye ben bugece bunu öğrendim

onun yanında uyurken önemli olan uyumak mı yoksa onun yanında olmak mı..gözlerimi kırpmadan onu izlerken sadece uyumak istediğini görmek üzmeli mi beni.üstelik bu dönemin geçici olduğu ve bu kadar rahat olunmayacağını bile bile tekrar.. keşke uyandığında azıcık aklında ben olsam..bir an önce gitmek yerine..

benim yanımda uyusun en azından..sadece uyumasın..

doğru mu yaptım..gerçekten çaba gösterecek mi..gerçekten anlatılan gibi mi yoksa uyuyormuyum hala güzel rüyalarla...karmaşa,çelişki..

son bir şans.çok büyük çaba ve çok büyük emek gerektiren..mutlu değilim.mutlu etmedi beni bunlar...bakalım herşeyi değiştirecek mi..offfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

sadece uyumak istemiştim..nefesi nefesime karışarak,belki sessizce çözerek pek çok şeyi..başka yerlere uzanıp,gerçekleri gerçek olmayan bir yerde çözmek istemiştim...

az kaldı,bir kaç saat..belirsizliğin belli olmasına..kuracağımız cümlelere göre yaşanacaklara...gittim...

---this is the end...
. diye başladığında neler düşünüyordu acaba,ne hissediyordu bunu söyleyebilmek için.---


şu yukarı kısmı bundan yaklaşık bir ay önce yazmışım.bir şeylere başlayıp gerisini getirememiştim o zaman. bir insana sonu gösterenin ne olduğunu bilmiyordum,zaten neden sonu görsün ki insan..herkes istemez mi hızlı ve kesin olsun diye?

bazen insanlar seçim yapmalıdır...soruyorum ben neden hiç beni seçmiyor insanlar.hep bir başkası şu yada bu oluyor,arkadaş oluyor,konuşulan oluyor o oluyor bu oluyor ama ben birşey olamıyorum...anlamıyorum,artık anlamaya çalışmıyor..daft punk çok sevdiğim bir grup değil ama uyuyor..

it might not be the right time
i might not be the right one
but there's something about us i want to say
cause there's something between us anyway

i might not be the right one
it might not be the right time
but there's something about us i've got to do
some kind of secret i will share with you


i need you more than anything in my life
i want you more than anything in my life
i'll miss you more than anyone in my life
i love you more than anyone in my life

gerçeğin arkasında yatan pek çok gerçek olduğunu öğrenmek nasıl bir duygu? gerçek olarak kabul edilen ve herşeyiyle ona sarılan insanın hali nasıl olur,sarıldığı gerçeğin sadece bir yanılsama olduğunu gördüğünde..

ahlaksız hareketler vardır değil mi.aslında yapmamamız öğretilir bunları ama yinede içimizden bir ses bizi zorlar.çok korkunç bir iç sesim var.konuşmaya başladığında hem durduramıyorum hemde hiç yanılmıyor.artık 6. hissime çok güveniyorum..önce sıcakla başlıyor,içim ısınıyor,dudaklarım kuruyor sonra aklıma gelmeye başlıyor bir şeyler.küçük görüntüler,hayaller veya kabuslar..sonra giderek karanlığa gömülüyor düşünceler.biliyorum bir yerde bunlar oluyor.biliyorum ben bir yerde üzülüyorum ama tek bilmediğim bunu neden yaptıkları bana.

asla çok iyi biri olmadım,olmakta istemedim..ama ben çok değer verdim.hatta yeri geldi kendimden pek çok verdim çünkü ben insanları çok sevdim.onlardan hem nefret ettim,hemde onlara birşey olmaması için kendimden pek çok şey verdim..istedim ki değer verdiğim,özel kıldığım benimleyken başka yerde olmayı istemesin,beni insanlardan saklama ihtiyacı duymasın,yada en güzeli onu sevdiğimi insanlara söyleyebilsin..

sıcak yayılıyor..uyku uzak ülkede kalan bir hayal şimdi.artık sızıyorum sadece.bunun için durmuyorum..yeniden o siyah anahtara gidiyor elim.çeviriyorum deliği olmayan kilidi.anahtar yavaşça içeri giriyor dönerek ve dönerek.tıkırtı gelmiyor açılan kapıdan,gelen hafif bir hava sesi ve tatlı bir üzüm kokusu.açılan oda'nın rengi kırmızı,hafif..uykuyu getiriyor bana.

keşke diyorum,ben yaptığımdan utanmak zorunda kalsam,önüne kapansam ve af dilesem..keşke dizlerimin üstüne çökmemi sağlasa gördüklerim...evet sağladı aslında,ama nedeni hayal kırıklığıydı..hani kelimeler sessizliği yırtıyordu ya o şarkıda,yazanlar sessizliğimi oluşturdu..sesimi benden aldı derinlere koydu..

içimi çekiyorum..ne olduğunu soruyorum...tanrıya bakıyorum..orda gördüğüm yabancı değil..sadece artık beni umursamıyor..