gidiyorum ben

ne kadar zaman olmuş,kaç gün geçmiş bir anda.gene yakalayamıyorum zamanı oysa ne kadarda yarışıyorum onunla.yazmadığım dönemde aslında baya ihtiyacım oldu birilerine birşeyler anlatmaya.
sürekli aynı rüyayı görüyorum bugünlerde,hatta her gözümü kapadığımda o sahnesi geliyor aklıma.ölmemeye çalışıyorum,vucudumda ise dönüp duran bir şekil var,sürekli geziyor.insanlar kapıda haber bekliyor,saatler ve günler geçiyor..ölmemeye çalışıyorum inatla ama...çok farklı bir sıcak kaplıyor içimi,nefes nefese uyanıyorum sanki.bilmiyorum bu ne anlama geliyor.
yine insanlar üzerinde o pis etkime kavuştum.yine her söylediğimi ağzı açık balık gibi dinliyorlar,çok nadiren onların istediklerini söylüyorum oysa ki..canlarını acıtıyorum,doğruyu gösteriyorum..belki doğru olanı ama istenmeyeni yapıyorum..bakalım daha ne kadar süre böyle devam eder,insanlar kötülüklerini bende gördükleri zaman yanımda olmaya devam ederler.ben olsam etmem heralde. herkes konuşmak,bir şeyler yapmak istiyor...böyle mi olması gerekiyor.

herşey artan bir şekilde kötüye gidiyor.iyi diyebileceğim ne var bilmiyorum,gerçekten bilmiyorum...evime gitmek istiyorum çok fazla..bir şeyler için çaba göstermeme gerek kalmayan,beni sevmek için neden aramayan evime.sürekli iyi davranılmak için birşey yapmam gerekmeyen yere...

gittiğimde kötü olacak aslında,pek çok kötü şey söyleyeceğim ama başa gelen çekilir heralde.insan zaten kötü şeyleri yaşayacağı zaman yanlızdır değil mi ? yanında olanlar bir anda susar.''klasik'' insanlar,''klasik'' yanlızlıklar.

pamuk ipliğine bağlı olduğunu düşünüyorum bazen.ben kötüysem,canım sıkılıyorsa mümkün değil anlayış görmem.oysa sürekli moral koçu gibi davranmak,iyi,güzel,istenileni söylemek zorundayım.doğruyu söylersem suçluyum,görmüyorum bile..görmek için hep benim birşeyler söylemem gerekiyor...zaten sanmıyorum,nasılsa görmek istediklerini görür insan..

hiçbir şeyimi beğendiremezsem neden benimle? doğru bile olsa istemediği birşey söylenirse zaten ne kadar benimle olduğunu gösteriyor.ben bir zamanlar birilerine gösterdiği davranışları hak ediyorum..artık yapamam demekle olmuyor.yürümüyor..çünkü benden hiç bir şey geçmedi.madem işine gelince ben böyleyim sen böylesin söyleniyor bana,e bende söylerim bak ne kolay.

sıkıldım...sürekli azarlanmaktan,beğenilmemekten,umursamazlıktan,bahanelerden,geçmişin hikayelerinde çok iyi çok mükemmel olup yorulmuşluklardan..olmamış gibi davranmaya çalışmaktan,streslenince herşeyin benden çıkmasından ama benim sıkıntılı olduğumda bir neyin var deyip aslında hiç umursamadığını belli etmesinden..çok şey beklemiyorum.beklediğimin birazını bile bulamıyorum..hep aldığım cevap olacak yine ''ben artık bişey yapamam'' peki...ben biliyorum ama...

anlayanlar varmış,belki teşekkür ettiğide onlardan biridir.pek çok şey yuttum şimdiye kadar ama hep ben kaybediyorum,günlük raporlar istemiyorum,böyle konuşmak istemiyorum,çok önemsiz insanların gözümün içine baka baka heyecanlı konuşmalarını görüyorum,birde olanı,herşey sorun,herşey dert,bana bu kadar umursamaz,ruhsuz davranılsın istemiyorum..

ben gidiyorum...çok yoruldum