o fortuna,velut luna

bir insan neden sever..nasıl anlatır yada düşüncelerini karşısında duran ve hiç kıyamadığı varlığa..bizim hakkımızda birşeyler diye mi başlamalı söze yoksa hiç sesleri kullanmadan sadece hissetmeye mi çalışmalı zamanı,hayatı ve yaşananları...

mutluluğun kaynağı nedir yada insan hayatında..onun yüzünü güldüren mi yoksa görmeden duramadığına sahip olmak mı..

çok soru var aklımda böyle ve buna benzer binlerce..asla doğru zamanda sorulmuyorlar galiba..ben doğru olan mıyım yoksa doğru olmaya çalışan mı..bir insandan bunun cevabını nasıl alabilir acaba insan..üstelik başında ve sonunda aynı türü konuşurken nasıl farklı anlaşır aynı dile sahipken..

nereden ve nasıl başlamalı bu uzun masala acaba....

bir varmış bir yokmuş belki çok uzak belki çok yakın ama asla görülmeyen bir hayat varmış..çok enteresan bir kahramanmış bu bizim ki.çok değişmez sabit fikirleri,güçlü görünmeye alışmış ama aslında çok yorgun bir kalbi,tüm bunların yanında anlatamadığı bir aklı varmış.pek çok şeyi doğru bildiğini sanır ama pek çok defa hayal kırıklığına uğrarmış..en çok kendini anlatamadığı anlar sıkılır hatta bu onu sinirlendirir böylece daha çok anlatamazmış..onun yaşadığı topraklarda pek çok insan varmış..ondan çok daha iyileri ve çok daha kötüleri.iyi insanlar varmış çevresinde ama onlarda anlamazmış söylemek istediklerini.peşin kararlar verirlermiş onun hakkında.hatta o yokmuş akıllarında ,onun şeklinde düşünceleri varmış aslında.hayat ağır yüzünü çok göstermemiş belki ona.ama gördükleri ve yaşadıkları aklında pek çok fikir oluşturmuş.bu fikirler onun ağrılığından çok daha ağırmış hesaba vurulunca.biri varmış hayatında ve hiç olmadığı gibiymiş o.bir zamanlar hayal ettiği oymuş meğerse ve onun kendine yüklemediği kadar anlam yüklermiş kendi çapında.ama demiştik ya anlamazmış insanlar onu..ne kötüymüş ki kendini anlatamazmış ona,hep düşünmediği şeyler olurmuş aralarında.acımasızmış biraz karşında ki çok kolay kararlar verirmiş ve kahramanımız verilen kararlara şaşıramazmış bile..hayal edermiş bazen,başka hiç bir insan olmasa yanlarında nasıl olur du diye..fark etmiş ki insanların onun için önemi yok..tek onun önemi varmış ama bu kadar nasıl sevmiş onu anlamazmış..insanlar kahramanımız için asla derlermiş.asla sevmez asla birine bağlanamaz.ama hayat ve olmayan şeyler ülkesinde bunlar çok yersizmiş.neyse gel zaman git zaman hayat ona aşk'ı getirmiş.beklendiği gibi beklenmedik anda olmuş.ona çok yakışmış aslında,asla normal değil hep farklı olmuş..ilerleyen zaman içinde pek çok sorunla,pek çok dertle uğraşmışlar..kahramanımız kolay yıkılmazmış ama yıkıldığı bir tek yer varmış..onun koruması için kıza vermiş ve istediğini yapabileceğini söylemiş..kız onu çok mutlu etmiş çoğu zaman, bazende çok kötü kullanmış hediyesini..ama zaten böyle değil mi demiş hayat.zamana inanmış kahraman ve dayanmış zamana..kendini düşünmüyormuş aslında,tüm iyi dilekleri onunlaymış ve onu gerçekten sevmiş..üzüldüğü konularda ondan çok üzülmüş,onun mutlu olmasını dilemiş her zaman..ve hep umut etmiş...bir gün kendini anlatabileceğini.hikayeler yazmış aklında hep başrolü onun olmuş ve hep sonu güzel bitmiş...çünkü asla bir son olmamış..